Retso

Isang panibagong araw na naman. Kagaya ng nakagawain ni Jay, gigising siya ng 5:00 ng umaga at maghahanda upang pumasok sa trabaho. Kakaiba ang araw na ito para sakanya. Nagmadali siyang maligo at ihanda ang kayang makakain. Masayang masaya siyang lumabas sakanyang tirahan at sumakay ng kotse. Pagkarating niya sa pinapasukan niyang kompanya isang masiglang bati ng “Umagang kayganda” ang kanyang sinasambit sa lahat ng kanyang nakakasalubong na tao. Masiglang ginagawa ni Jay ang lahat ng nakaatas na gawain sakanya. Lahat ng kaibigan niya ay nagtataka sa ikinikilos niya. Ngayon nalang ulit nila ito nakita ng ganito kasaya.

Mark: “Pare, bakit parang may iba sayo ngayon?”

Jay: “Pare! Ito na! Alam ko ito na ang tamang panahon”

Mark: “Pare, sigurado ka na ba dyan?”

Jay: “Oo pare, siguradong sigurado”

            Alam ng buong barkada na lahat ng nakakasama ni Jay na kumain sa isang magarang resto ay nawawala nalang sa buhay niya ng parang bula.

Jay: “Pare sigurado na talaga ito, bumalik na siya”

Mark: “Sige pare, suportado ka naming dyan” sabay tinapik ang balikat.

            Kagaya ng dati, magkikita sila ni Lea sa nakagawiang resto na kanilang kinakainan.

            Pagkatapos ng trabaho agad na inasikaso ni Jay ang kanyang sarili. Umuwi sa kanyang bahay, naligo, hinanap ang kanyang bagong biling damit na nasa aparador, isinuot ito, humarap sa salamin, ngumiti, nagpapogi at sinabi sa sarili: “Jay ito na talaga. Matagal mong hinintay ang pagkakataong ito, ayusin mo.” Nang bigla siyang nataranta “Naku, 6:00pm na pala, baka mahuli ako nito traffic pa naman sa daan.” Agad na may kinuha nito ang maliit na kahon sa lamesa at sumakay sa kanyang sasakyan. Saktong 7:00pm nakarating na siya sa napagkasunduang lugar. Makalipas ang 30 minuto tila hindi pa rin dumadating ang taong kanyang hinihintay. Tila nanghihina na siya at nawawalan ng pag-asa. Akmang tatayo at patalikod na siya ng may biglang tumawag sakanya. “Jay, saan ka pupunta?” Humarap siya dito at sa paglingon niyang iyon lungkot at sakit ang kanyang nadama. Tila gumuho ang mundo niya at nawala ng isang iglap ang lahat ng plano niya. Pinilit niyang ngumiti sa harap ng taong pinakamamahal niya na kahit iniwan siya nito noon ay hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman niya para dito. Lumapit si Lea sakanya ng may malaking ngiti at sinabing “Kumusta na Jay? Wala ka pa ring pinagbago ah.” Siya nga pala, pasensya na kung napatagal ang pagdating ko at pasensya ulit dahil aalis na din agad ako, madami pa kaming aasikasukin eh. Kasama ko nga pala yung mapapangasawa ko, nandoon siya sa labas hinihintay ako. Gusto ko lang talaga ibigay saiyo itong imbitasyon sa kasal ko. Sana makarating ka, saka gusto ko rin paglabas ng anak ko (sabay hawak sa tyan) isa ka sa magiging ninong niya. Yun lang Jay, Salamat sa lahat. Aalis na rin ako, kita nalang tayo sa Sabado, huwag mong kalimutan ha?” Sabay yakap ni Lea kay Jay at umalis. Samantala, si Jay ay naiwang nakaupo at tulala. Sa huling pagkakataon iniwan na naman siya ng babaeng kanyang dinala sa resto na ito. Nanglumo si Jay at nabitawan ang singsing na hawak niya. Umuwi siya sa bahay at dinaan nalang sa tulog ang lahat at inisip na isang masamang panaginip nalang ang nangyari sakanya ng araw na iyon.