Isang
panibagong araw na naman. Kagaya ng nakagawain ni Jay, gigising siya ng 5:00 ng
umaga at maghahanda upang pumasok sa trabaho. Kakaiba ang araw na ito para
sakanya. Nagmadali siyang maligo at ihanda ang kayang makakain. Masayang masaya
siyang lumabas sakanyang tirahan at sumakay ng kotse. Pagkarating niya sa
pinapasukan niyang kompanya isang masiglang bati ng “Umagang kayganda” ang
kanyang sinasambit sa lahat ng kanyang nakakasalubong na tao. Masiglang ginagawa
ni Jay ang lahat ng nakaatas na gawain sakanya. Lahat ng kaibigan niya ay
nagtataka sa ikinikilos niya. Ngayon nalang ulit nila ito nakita ng ganito
kasaya.
Mark:
“Pare, bakit parang may iba sayo ngayon?”
Jay:
“Pare! Ito na! Alam ko ito na ang tamang panahon”
Mark:
“Pare, sigurado ka na ba dyan?”
Jay:
“Oo pare, siguradong sigurado”
Alam ng buong barkada na lahat ng
nakakasama ni Jay na kumain sa isang magarang resto ay nawawala nalang sa buhay
niya ng parang bula.
Jay:
“Pare sigurado na talaga ito, bumalik na siya”
Mark:
“Sige pare, suportado ka naming dyan” sabay tinapik ang balikat.
Kagaya ng dati, magkikita sila ni
Lea sa nakagawiang resto na kanilang kinakainan.
Pagkatapos ng trabaho agad na
inasikaso ni Jay ang kanyang sarili. Umuwi sa kanyang bahay, naligo, hinanap
ang kanyang bagong biling damit na nasa aparador, isinuot ito, humarap sa
salamin, ngumiti, nagpapogi at sinabi sa sarili: “Jay ito na talaga. Matagal
mong hinintay ang pagkakataong ito, ayusin mo.” Nang bigla siyang nataranta
“Naku, 6:00pm na pala, baka mahuli ako nito traffic pa naman sa daan.” Agad na
may kinuha nito ang maliit na kahon sa lamesa at sumakay sa kanyang sasakyan.
Saktong 7:00pm nakarating na siya sa napagkasunduang lugar. Makalipas ang 30
minuto tila hindi pa rin dumadating ang taong kanyang hinihintay. Tila
nanghihina na siya at nawawalan ng pag-asa. Akmang tatayo at patalikod na siya
ng may biglang tumawag sakanya. “Jay, saan ka pupunta?” Humarap siya dito at sa
paglingon niyang iyon lungkot at sakit ang kanyang nadama. Tila gumuho ang
mundo niya at nawala ng isang iglap ang lahat ng plano niya. Pinilit niyang
ngumiti sa harap ng taong pinakamamahal niya na kahit iniwan siya nito noon ay
hindi pa rin nagbabago ang nararamdaman niya para dito. Lumapit si Lea sakanya
ng may malaking ngiti at sinabing “Kumusta na Jay? Wala ka pa ring pinagbago
ah.” Siya nga pala, pasensya na kung napatagal ang pagdating ko at pasensya
ulit dahil aalis na din agad ako, madami pa kaming aasikasukin eh. Kasama ko
nga pala yung mapapangasawa ko, nandoon siya sa labas hinihintay ako. Gusto ko
lang talaga ibigay saiyo itong imbitasyon sa kasal ko. Sana makarating ka, saka
gusto ko rin paglabas ng anak ko (sabay hawak sa tyan) isa ka sa magiging
ninong niya. Yun lang Jay, Salamat sa lahat. Aalis na rin ako, kita nalang tayo
sa Sabado, huwag mong kalimutan ha?” Sabay yakap ni Lea kay Jay at umalis. Samantala,
si Jay ay naiwang nakaupo at tulala. Sa huling pagkakataon iniwan na naman siya
ng babaeng kanyang dinala sa resto na ito. Nanglumo si Jay at nabitawan ang
singsing na hawak niya. Umuwi siya sa bahay at dinaan nalang sa tulog ang lahat
at inisip na isang masamang panaginip nalang ang nangyari sakanya ng araw na
iyon.
No comments:
Post a Comment